Związek chemiczny, który jest spolimeryzowanym chlorkiem winylu, wykorzystywany jest jako surowiec do produkowania tworzyw sztucznych. Posiada bardzo dobre właściwości plastyczne, wysoką wytrzymałość mechaniczną, jego odporny na działanie większości rozpuszczalników. Ma szerokie zastosowanie.
Nazwy oraz odmiany w Polsce
Międzynarodowa nazwa tego rodzaju tworzyw to polyvinylchloride, a jej właściwy skrót – PVC. Jednak w naszym kraju bardzo często używa się niepoprawnej, spolszczonej nazwy PCV. W Polsce, w handlu, bardzo często spotyka się nazwy polwinit zmiękczony, granulat PVC oraz polwiplast (granulat bardziej utwardzony, tak zwany obuwiowy, z domieszkami ftalanów i innymi).
Najważniejsze rodzaje granulatu PCV dostępne na rynku
Możemy wyróżnić: PVC miękki (PVC-P z większą zawartością plastyfikatorów) i PVC twardy (PCV-U). Natomiast z uwagi na technikę produkcji występują: PVC zwykły, polimeryzujący w masie (PVC-M), PVC suspensyjny (PVC-S) i PVC emulsyjny (PVC-E).
Granulat PCV – jakie ma zastosowania?
Granulat PCV jest bardzo często spotykanym składnikiem tworzyw sztucznych. Stosuje się go w wielu dziedzinach, na przykład: w medycynie (dreny, sondy, strzykawki oraz cewniki), do produkowania opakowań, folii, izolacji, do produkowania wykładzin podłogowych, do wykonywania stolarki drzwiowej oraz okiennej, do produkowania rur oraz kształtek do instalacji przy budowie i remontach. Więcej znajdziesz też tutaj http://www.firmaskowronski.pl/108/granulaty-pvc-2. Granulat PCV stosuje się też do tworzenia elewacji (siding), w przemyśle elektronicznym oraz elektrotechnice do izolacji przewodów, kabli, do pokrywania powierzchni sportowych, do wytwarzania elementów urządzeń, drobnych przedmiotów, płyt gramofonowych.
Najczęściej głoszone mity o PCV
Można często usłyszeć lub przeczytać stwierdzenie, że granulat PCV uwalnia rakotwórczy chlorek winylu. Nie jest to zgodne z prawdą. Tego rodzaju związki mogą wystąpić w granulacie PCV wyłącznie w śladowych ilościach. Wcześniejsze, mniej dopracowane formy miały ich w sobie zdecydowanie więcej, z tego powodu powstał mit, który aktualnie nie ma nic wspólnego z prawdą. Trzeba zauważyć, że nawet woda pitna, przepływa przez rury PCV. Należy pamiętać, że jest ona badana oraz dopuszczana do obiegu. Nie znajduje się w niej żadnych substancji toksycznych, ani zwiększonych zawartości polichlorku winylu. Kolejny mit polega na tym, że przy spalaniu granulatu PCV wydziela się chlorowodór oraz powstają dioksyny. Dym, ze spalania innych materiałów jest tak samo toksyczny. To samo dotyczy dioksyn. O wiele więcej dioksyn tworzy się w wyniku pożarów lasów.